Hangi gence sorsak geleceği adına derin kaygılar içinde olduklarını söylüyorlar.
Daha üniversitesine başlayan gencin bile zihninde ilerde iş sıkıntısı çekeceği düşüncesi ve boşa okuyorum kaygısı var.
Peki bu yorgun nesli nasıl ayaklandırmamız gerekiyor?..
Ülkemizde üniversite kazanmak kolayken doğru bölüm ve doğru üniversiteye yerleşmek için bolca çaba gerekiyor.
Okurken yerim hazır rahatlığı veren bölümlerdir bu bölümler. Ve kimi gençlerimiz işin özünde bu bölümler için niyetlenip çıktıkları yolda yolun engebesi ve yokuşu zor diye yolundan ayrılıp kolay yollara sapıyorlar.
Sonuç olarak geleceği olmayan meslek tercihlerinde bulunabiliyorlar. Durum böyle olunca kaygılı ve işsiz bir nesil görmüş oluyoruz.
Buna engel olmanın ilk aşaması bence sınavlar ülkesindeki genç nesli inançlı kılmak. Bilinç bunun başında geliyor.
Çocuğa bir derse önyargı bakışına sebep olan öğretmenden tut başarısızlığını hor gören aileden çık nice etken sayılabilir bu bilinç akışında.
Çocuk eğitim hayatında attığı adımlarda en başta sevgiyi ve inancı görmeli ki adımlarını sürdürebilsin.
Yapamayacağım ders yok sadece doğru ve disiplinli olmalıyım, bunu yapabilirim diyen çocuğun geleceği parlak olur çünkü meslek tercihi yolunda üniversite sınavının ilk aşamasını da başarıyla geçmiş olur.
Üniversite sürecinde da bu bilinç akışını yürütür ve iş kapısı olmayan bölümde dahi parlak bir beyin örneği sunar.
Böylece hem kendini geliştirmiş olur hem de iş kapılarını başkalarının açmasını beklemek yerine kendisi o kapıları açar.
Bu yüzden her şeyden önce inanç ve bilincin gelecek kaygısına mahal bırakmayacağını düşünüyorum.