Geçtiğimiz günlerde bir grup genç öğretmenle bir araya gelme fırsatı bulduk… Her şeyden önce bir öğretmen annesi olarak; öğretmenlere şunu sordum:
“Pandemi sonrası çocukların durumu nedir?”
Hepsinin cevabı hemen hemen aynı oldu…
Dediler ki özetle:
“Pandemi eğitim sistemimizi gerçekten perişan etti. Çocuklarımızı pandemiden sonra öyle bir boşvermişlik içerisinde bulduk ki, düzelme ihtimalleri bile neredeyse hiç yoktu”
Peki, şimdi nasıl diye sorduk:
“Çok daha iyi; sınıflarda genel anlamda bir toparlanma dönemi başladı. Yani ders başarısı fevkalade olan öğrenciler bile kötü durumdayken, şimdi görüyoruz ki, grafik tam ters istikamete doğru seyrediyor”
Süreç nasıl hızlanır?
“Sürecin hızlandırılmasını sadece velilerden beklemek yanlış. Biz öğretmenlere de bu doğrultuda büyük sorumluluklar düşüyor. Örneğin bazı meslekteşlarımız var ki; çocukları arkadaşlarının arasında rencide etmeye ve aşağılamaya resmen başılıyor. Bir defa bu alışkanlıktan kesinlikle vazgeçilmesi gerekiyor. Özellikle 10-15 yıllık öğretmenler arasından çıkıyor böylesi tutum sergileyenler. Hep birlikte pandemi dönemi geçirdiğimizi unuturcasına, halen daha bunun izlerini taşıyan çocukları resmen linçliyorlar, ötekileştirip, uzaklaştırıyorlar. Bu çok yanlış bir tutum, tehlikeli bir tutum”
Daha önce de benzer telkinlerde bulunmuş birisi olarak; bunları öğretmenlerden duyuyor olmak gerçekten de önemliydi.
Bu manada okul idareleri ve en önemlisi de Milli Eğitim’in de öğretmenlere dönük bu yönde telkinlerde bulunması gerekir diye düşünüyoruz.
Biz hatırlatmış olalım da…