Pandeminin sona erdiği ve gündelik hayatın yavaş yavaş normale dönmeye başladığı günlere şöyle bir yolculuk edelim…
Arşivleri karıştırmaya kalksak; pandeminin eğitim-öğretim ve özellikle de öğrenciler üzerinde bıraktığı olumsuz etkiye dair kaleme aldığımız onlarca yazıyla karşılaşırız…
Hakikaten de…
Haftanın neredeyse her günü buna dönük tedbirler alınması gerektiğini dile getiriyor, ilgilileri bu konuda uyarıyorduk…
Yapıldı, yapılmadı, bilmiyoruz…
Ancak öğrencilerin bugün karşı karşıya kaldıkları sorunlara ilişkin yakınmaları duyunca, anlıyoruz ki, bu durum hiç kimsenin umurunda olmamış!
Örneğin, pandemi öncesinde okula ve derslere yaklaşımı süper düzeylerde olan öğrenciler, ne yazık ki pandemi sonrasında adeta yerlerde sürüklenir hale gelmiş…
İnternet, telefon ve televizyon bağımlılığı da ayrı tabi…
En önemlisi ise, bu sorunların halen daha öğretmenlerin ve okulların gündeminde oluşu…
İşte bizim kastettiğimiz buydu aslında…
Okullarda öğrencileri derslere ve eğitime yeniden adapte etme noktasında adımlar atılmalı, bunun için gerekirse psikolojik destek bile sağlanmalı diyorduk…
Ahali zannetti ki, goygoy yapıyoruz galiba…
Ama öyle değildi…
Yetişkinlerin bile psikolojilerini alt-üst eden bir salgın, çocukları elbetteki dumura uğratacaktı…
Ne yani, salgın dönemi geldiği gibi gidecek mi zannedildi yoksa?
Bakın!
Aradan neredeyse iki yıl geçecek, biz halen daha pandemi dönemi alışkanlıklarımızdan kurtulabilmiş değiliz!
Misal, komşuluk ve akraba ziyaretleri bile tarih oldu neredeyse…
Birbirimizin kapısını bile açmıyoruz artık…
Birbirimize o kadar yabancılaşıp, o kadar uzaklaştık ki, bu yaklaşımı bile artık sıradan görmeye başladık…
Görüyor musunuz?
Yetişkinler olarak bize bunları yapan, çocuklara ne yapmazdı ki!
Nitekim yaptı…
Tedblir alınsaydı, belki çok daha az hasarla atlatılabilirdi; ancak alınmadı ve olan yeni nesile oldu…
Yüzünüz ak olsun!