İnsanları birbirine bağlayan en kuvvetli bağ sevgidir, sevgi ilaçtır, sevgi nefestir, sevgi güçtür, enerjidir, sevgi her şeydir. Sevgisizlik ise, insanın başına gelmiş-geçmiş en büyük musibettir, eksikliktir, yarım kalmışlıktır. Yüreğinde sevgiye yer açmış olan herkes bilir ki, sevgi kurtuluştur, sevgi dayanaktır, sevgi sonsuzluktur.
Sevgiye ve sevgisizliğe veriler örnekler türlü türlüdür, iki aynı çiçeğin ayrı ayrı saksılara ekilip birine ilgi gösterilip, diğerine gösterilmemesi gibi… Denilir ki, sevgi gösterilen çiçek öyle hızlı gelişir, öyle hızlı büyür ki! Ama sevgisiz bırakılan çiçek ise, topraktan başını bile kaldıramaz hale gelir. Yine bir başka örnek daha var, o da çok ilginçtir. Su dolu bir kavanoz içerisine dökülen pirinçler mesela… Kavanozun birisine sürekli iltifat edilir, sevgi cümleleri kurulur, ama diğer kavanoza ise sürekli hakaret edilir, ilgisiz bırakılır. Ve sonuç, kavanozlardan sevgi gösterileni bembeyaz kalırken, diğerinin içerisindeki aynı pirinç simsiyah kesilir… Bu da sevgisizliğin bir diğer sonucudur.
VE SEVGİ…
İnsanın doğasında vardır, sevmek, sevilmek ister. Ancak bazıları vardır ki, bunu karşılıksız yapmaya çalışır… Yani sevilmek istiyorsan, sevmesini de bilmelisin, sevinmek istiyorsan, sevindirmesini de bilmelisin.
Bunun yanında sevgiyi sadece insanın insana duyduğu muhabbet olarak algılamak da yanlış. Sevgi görmektir yerine göre; sevgi inanmaktır, sevgi samimi olmaktır, sevgi hak ve hukuku gözetmektir, kendisi için istediğini başkası için de istemektir. Sevgi emektir, emeğe saygıdır ve emeğe sahip çıkmaktır. Sevgi hep karşıdan beklememektir, sevgi başkalarını da gözetmektir. Sevgi kendini sorgulamaktır bazen, bazen de bundan ders çıkarmayı başarabilmektir. Sevgi hep kendin için istememektir, sevgi karşıdakinin ne istediğini de bilmektir.
Görüyor musunuz, aslında sevgi ile tüm yollar insanlığa çıkıyor farkındaysanız…
O halde…
Sevgi ile kalın!