Karakter önemlidir…
Duruştur, ahlaktır, yapıdır, fıtrattır… Ve herkesin karakteri duruşuna ve ahlakına göre şekillenir…
Bakın bakalım çevrenize!
Tanıdıklarınıza, eşinize ve dostunuza…
“Karakteri sağlam” dediğiniz kaç kişi var etrafınızda?
Kaçından emin, kaçından şüphelisiniz?
Kaçına referans, kaçına kefilsiniz?
Hangisiyle bal, hangisiyle tuz yersiniz?
Hangisine yüzünüzü, hangisine sırtınızı dönersiniz?
Farkettiyseniz, öyle kolay değil cevap vermek… Zira atın izi, itin izine, itin izi atın izine karışmış durumda…
Adama “dost” diyorsunuz, bir de bakıyorsunuz yaptığını gâvur yapmaz!
Adama “karakterli” diyorsunuz, bir de bakmışsınız, karaktersizliğin alâsını size karşı yapmış!
Adama “mert” diyorsunuz, dönüp bakıyorsunuz, delikanlılığı pert etmiş resmen!
Adama “akıllı” diyorsunuz, bir de bakıyorsunuz, çakallığın kitabını yazmanın peşinde!
Yahu niye böylesiniz, niye böyleyiz biz?
Sahi!
Birbirimize hiç güvenemeyecek miyiz?
Birbirimize sırtımızı veremeyecek miyiz?
Birbirimizin elinden tutamayacak mıyız?
Birbirimize karşı samimi olamayacak mıyız?
Nedir bizi insanlıktan bu kadar çıkartan?
Nedir bizi bu kadar hin oğlu hin hale getiren?
Nedir bu hesabı kitabı yaptıran?
Nedir bu kin, nedir bu husumet, nedir bu hıyanet?
İyi dediğimiz herkesin boynundan haç çıkmak zorunda mı?
Güvenip yol yürüdüklerimiz, bizi sırtımızdan vurmak zorunda mı?
Hep deriz:
-Herkes kalbinin ekmeğini yer, diye…
Ama niyeyse kalbimizi doğru istikamete sokmayı da hiç düşünmeyiz…
Şimdi böyleleri zannediyor ki, çevirdikleri dolaplardan kimsenin haberi olmuyor, öyle değil mi?
Yanılıyorlar halbuki…
Zira Allah o kadar büyük ki; olanı biteni, her türlü çakalı ve çakallığı siz istemeseniz bile gözünüzün önüne bir anda seriveriyor…
Uzun sözün kısası:
Çevrenize, çevrenizde olup bitene ve en önemlisi de çevrenizdekilere dikkat edin lütfen!
Çünkü siz “adam” dersiniz, Maazallah “madam” çıkabilirler!
Bizden söylemesi…